PROMOCJA
Przy zakupie kompletu publikacji cena BUDOWY GEOLOGICZNEJ OKOLIC KRYNICY-ZDROJU I MUSZYNY wynosi 30,- zł + 23% VAT
W celu dokonania zakupu skontaktuj się telefonicznie lub poprzez FORMULARZ KONTAKTOWY
MAPA GEOLOGICZNA MAŁYCH PIENIN I RZYLEGŁEJ CZĘŚCI BESKIDU SĄDECKIEGO (POLSKIE KARPATY ZEWNĘTRZNE)
W celu dokonania zakupu skontaktuj się telefonicznie lub poprzez FORMULARZ KONTAKTOWY.
Przy zakupie większej ilości egzemplarzy możliwość negocjacji ceny.
Autorzy:
Nestor Oszczypko
Marta Oszczypko-Clowes
Instytut Nauk Geologicznych Uniwersytetu Jagiellońskiego
Recenzenci:
RNDr. František Marko CSc. (PRIFUK, Bratislava) oraz recenzenci pragnący pozostać anonimowi
Kraków 2017
Małe Pieniny, położone na wschód od Dunajca, stanowią część pienińskiego pasa skałkowego, będącego strefą szwu strukturalnego, oddzielającego Karpaty wewnętrzne od zewnętrznokarpackiej pryzmy akrecyjnej. Wzdłuż północnej granicy Małych Pienin pas skałkowy oddzielony jest od płaszczowiny magurskiej wąską, silnie tektonicznie zdeformowaną strefą, należącą do jednostki Grajcarka (Birkenmajer, 1977, 1979). W obszarze tym płaszczowina magurska utworzona jest z najmłodszych utworów fliszowych strefy krynickiej, należących do formacji magurskiej i kremniańskiej. Formacja piaskowców magurskich (eocen-oligocen) o miąższości 1500-1600 m buduje najwyższe partie Gorców i Beskidu Sądeckiego. Na południowych skłonach Beskidu, w potokach Biała Woda, Czarna Woda, Stary, Sielski i Sopotnicki, udokumentowana została przez nas (Oszczypko & Oszczypko-Clowes, 2014 i literatura tamże) obecność oligoceńsko-wczesnomioceńskiej formacji z Kremnej, wcześniej zaliczanej do paleoceńsko/eoceńskiej formacji szczawnickiej. Formacja ta od południa graniczy, wzdłuż nasunięcia, z łuskami Grajcarka, uformowanymi z jurajskich, kredowych i paleoceńskich utworów pelagicznych i fliszowych basenu magurskiego, tektonicznie włączonych w strukturę pienińskiego pasa skałkowego. Utwory sukcesji Grajcarka, odsłaniające się zarówno przed czołem pasa skałkowego jak i w jego obrębie, gdzie występują w oknach tektonicznych razem z formacją kremniańską. Jednostki skałkowe Małych Pienin zbudowane są z facjalnie zróżnicowanych, jurajsko- wczesnokredowych formacji węglanowych sukcesji czorsztyńskiej, niedzickiej, czertezickiej, braniskiej i pienińskiej, przykrytych wspólną pokrywą sedymentacyjną, reprezentowaną przez późnokredowe margle pstre i cienkoławicowy flisz formacji sromowieckiej. Sukcesje te wkomponowane zostały w dwie większe jednostki tektoniczne: wyższą płaszczowinę pienińską na południu oraz niższą – płaszczowinę czorsztyńską na północy. Płaszczowina pienińska początkowo nasunięta została na płaszczowinę czorsztyńską, a następnie obie płaszczowiny razem nasunęły się na łuski Grajcarka i wspólnie zostały przefałdowane. Przy końcu wczesnego miocenu płaszczowiny skałkowe razem z łuskami Grajcarka nasunęły się na płaszczowinę magurską. Dalsze deformacje tektoniczne miały miejsce w środkowym miocenie. Towarzyszył im rozwój uskoków przesuwczych na granicy jednostki Grajcarka i płaszczowiny magurskiej na północy oraz pasma skałkowego i bloku centralno-karpackiego na południu. W końcowym etapie ewolucji strukturalnej tego obszaru miał miejsce wulkanizm andezytowy oraz rozwój uskoków poprzecznych, z którymi powiązane są źródła wód mineralnych (Krościenko-Szczawnica), nasyconych dwutlenkiem węgla (szczawy).
Publikacja zawiera:
- Mapa geologiczna Małych Pienin i przyległej części Beskidu Sądeckiego, skala 1:15 000
- Przekroje geologiczne przez Małe Pieniny
- Profile litostratygraficzne Małych Pienin
- Tablice fotograficzne
BUDOWA GEOLOGICZNA OKOLIC KRYNICY-ZDROJU I MUSZYNY (SE CZĘŚĆ BESKIDU SĄDECKIEGO, ZEWNĘTRZNE KARPATY ZACHODNIE)
W celu dokonania zakupu skontaktuj się telefonicznie lub poprzez FORMULARZ KONTAKTOWY.
Przy zakupie większej ilości egzemplarzy możliwość negocjacji ceny.
Autorzy:
Nestor Oszczypko
Marta Oszczypko-Clowes
Instytut Nauk Geologicznych Uniwersytetu Jagiellońskiego
Recenzenci:
prof. UŚ dr hab. Antoni Wójcik
prof. dr hab. Witold Zuchiewicz (AGH)
Kraków 2010
Historia badań geologicznych w rejonie Krynicy-Zdroju, Tylicza i Muszyny liczy już 130 lat. Nasze badania geologiczne i biostratygraficzne w tym obszarze zostały zapoczątkowane w roku 1997. Uzdrowiska Krynica-Zdrój i Muszyna usytuowane są w południowo-wschodniej części płaszczowiny magurskiej (bystrzycka, tylicka i krynicka strefa facjalna). Ta część płaszczowiny magurskiej zbudowana jest z utworów fliszowych mieszczących się w przedziale czasowym: późna kreda po wczesny miocen. Wiek tych utworów został ustalony na podstawie badań biostratygraficznych (otwornice i nanoplankton wapienny). Najstarsze utwory, turonu-mastrychtu, należące do formacji łupków pstrych z Malinowej, znane są z odsłonięć powierzchniowych w Jastrzębiku i Złockiem. Utwory najmłodsze należą do wyższej części formacji piaskowców magurskich (środkowy oligocen), formacji malcowskiej (oligocen) oraz formacji z Kremnej (wczesny miocen). Stratygraficzna miąższość utworów fliszowych płaszczowiny magurskiej jest nie mniejsza niż 2,6 km. Podczas ruchów fałdowych i nasuwczych, które miały miejsce przy końcu wczesnego miocenu i w środkowym miocenie całkowita grubość sfałdowanych utworów płaszczowiny magurskiej w rejonie Krynicy-Zdroju i Muszyny wzrosła do 5,5-7,5 km. Opisywany obszar ma budowę fałdowo-blokową. Jądra antyklin utworzone są zazwyczaj z silnie zdeformowanych utworów formacji szczawnickiej, zarzeckiej lub beloweskiej, które przykrywają płaty synklinalne formacji magurskiej. Struktury fałdowe pocięte są licznymi uskokami poprzecznymi o kierunku NE-SW. W SE części Beskidu Sądeckiego, licznie występują źródła wód mineralnych nasyconych dwutlenkiem węgla (szczawy).
Publikacja zawiera:
- Mapę geologiczną SE części Beskidu Sądeckiego (N. Oszczypko, M. Oszczypko-Clowes, 2010), skala 1:25 000
- Przekroje geologiczne przez SE części Beskidu Sądeckiego, skala 1:25 000
- Profile litostratygraficzne SE czścci Beskidu Sądeckiego
- Tablice fotograficzne: osady oligocenu – wczesnego miocenu S części strefy krynickiej, typowe litofacje N części strefy krynickiej, typowe litofacje strefy tylickiej
